İtalya Venedik San Polo ve Santa Croce;
Birbirine bitişik: San Polo ve Santa Croce bölgeleri, Büyük Kanal’ın sol yakasının kuzey yarısındadır.
Sanatsal hazine değerindeki “Frai Kilisesi” ile “Scuola Grande di San Rocco” ve şehrin en renkli mekanlarından “Rialto pazarları” da görülecek yerler arasındadır.
Rialto
Venedik’in en eski mahallesidir. Venedik-Bizans tarzı sarayların en çok bulunduğu bölgedir. Kuruluşundan bu yana; Cumhuriyetin güç merkezi ve Doğu ile Batı’nın kavşak noktası olmuştur. Şehrin ticaret merkezi ve tüccarların buluşma yeriydi.
Rialto: Venedik’in mutfağı, ofisi ve oturma odası” olarak anılır. Cumhuriyetin zirvede olduğu zamanlarda Avrupa’nın en önemli finans merkeziydi. (Shakespeare’in Venedik Tacirinde, Shylock’un Bassanio’ya “Rialto’dan haberler nasıl?” diye sorması bu yüzdendir.)
Ponte di Rialto
Ponte di Rialto (Rialto Köprüsü): şehri iki yakaya ayırır. San Marco’nun bulunduğu “Rialto di qua (bu yaka) ve Rialto di la (o yaka).
Büyük kanal üzerindeki, zarif eğimli mermer kemerleriyle yayılan köprüde, dizi dizi sıralanmış ayakkabı, ipek eşarp ve mücevher dükkanları var. Romancı Henry James: “İtalian Hour” adlı romanında Venedik karakterine has, bu küçük dükkanlar ve tezgahlardan keyifle bahsetmiştir.
Köprü: önceleri dubalar üzerinde basit bir köprüyken, daha sonra geliştirilen altından yüksek gemilerin geçebileceği açılır-kapanır ahşap bir köprü halini almış.
Mevcut köprü: çöken eski köprünün yerine, 1588-1591 yılları arasında “Antonio da Ponte” tarafından yapılmış. Köprü projesini, katılımcılar arasında Michelangelo ve Palladio gibi sanatçılar olmasına rağmen, Antonio da Ponte’nin tasarımı kazanmış.
Sonuçta: içinde dükkanlar bulunan kapalı kemerleriyle sağlam, parlak, dubalı bir köprü ortaya çıkmış. Köprüden bakan biri; Büyük Kanal’ın bir dirsek gibi kıvrıldığı La Volta del Canal’daki büyüleyici saraylara ve antrepolara hayran kalır.
Rialto Pazarları
Rialto bölgesini görülmeye değer kılan diğer önemli özelliği: San Marco’nun anıtsal Venedik’ini canlandıran “pazar”larıdır. Turistik malları bir kenara bırakırsanız, angora kazaklar ve deri ayakkabılar ile hamur işi, peynir ve salam çeşitlerinin bulunduğu tezgahlar çok çeşitli.
Ruga Vecchia di San Giovanni: harika yiyecek dükkanları ile ilgi çekicidir ve Venedik’in geleneksel şarap barları “bacarolar”a yakındır.
Erberia
Büyük Kanal’a nazır bir meyve-sebze pazarıdır. Casanova: burayı “masum zevkler” yeri olarak tarif eder, ama günümüz gurmeleri burada bolca bulunan şifalı otlardan, kuşkonmazdan, radicchioya (İtalyan hindibası) ve küçük enginarlara kadar, pek çok sebze ve meyve arasında duygusal zevklere kapılırlar.
Pazaryeri
Kıyıdaki balık pazarı “Pescheria”ya kadar uzanır. Burası: Carpaccio’nun gerçekçi resimlerinden esinlenerek tasarlanan arkadlı Neo-Gotik bir yapıdır. Kemerlerin altında, balıkçıların yakaladığı balıkları buzlar üstünde sergilenir.
Bu iştah açıcı görüntü, yerel bir bacaroda öğle yemeğine bir davettir. Bitişikte bir zamanlar mezbaha olarak kullanılan ve şimdilerde canlı bir bar olan Campo delle Beccarie var.
Campo San Polo
Piazza San Marco’dan sonra, şehrin en büyük camposu (meydan) olan meydanda görülecek yerler: kilise ve kilisenin karşısındaki 14’ncü yüzyılın ortalarından kalma, gül rengi “Palazzo Soranzo”dur.
Casanova: genç bir kemancı olarak bu eve gelmiş, bir oğul ve aile servetinin mirasçısı olarak kabul görmüştür. Casanova; böylece Venedik sosyetesine girerek Avrupa aristokrasisini baştan çıkarmış ve öfkeleri de üzerine çekmiştir.
San Polo Kilisesinin
15’nci yüzyıla ait orijinal yapısından günümüze kalabilen birkaç öğesinden biri olan ana giriş kapısı görülmeye değerdir. Kiliseye girişler yan kapıdandır. İç mekanda: Tintoretto’nun “Son Yemek” tablosunu göreceksiniz. Kilisenin yan tarafındaki 1362 tarihli çan kulesi, biri pençeleri arasında bir insan başıyla, ötekiyse bir yılanla oynayan iki aslan figürüyle dikkat çekiyor.
Frari
Santa Maria Gloriosa dei Frari (kardeşler anlamına gelen Firati sözcüğünün değiştirilmiş hali olan Frari kelimesiyle anılır): Venedik’in San Marco’dan sonraki ikinci kilisesidir. Ressam Tiziano’nun mezarına ev sahipliği yapar.
Bu toprak parçası: 1236 yılında Frasisken mezhebine bağlı din kardeşlerine verilmiş ve bu kilise 1340-1469 yılları arasında geniş bir alan üzerinde inşa edilmiştir.
Frari’ye girişte cüzi miktarda ücret alınıyor. Biletin arkasında ise, kilisede görülecek eserlerin yerini gösteren bir kroki bulunuyor. Krokiyi takip ederek kiliseye girdikten sonra, gezinize saat yönünde devam edin.
Frari’nin sahip olduğu en değerli eser: yüksek altarın üzerinde bulunan Gotik apsisi süsleyen ve Tiziano’nun ilk başyapıtlarından biri olan “Meryem’in Göğe Çıkışı”dır.
1518 yılında yapılmıştır. Bu eser: Tiziano’nün ünlenmesinde büyük rol oynamıştır. Sağ tarafında, Donatello’nun çok beğenilen heykeli “Vaftizci Yahya” var. Çalışmanın solan renkleri: 19’ncu yüzyılda restore edilmiş.
Bu ahşap çalışma: Floransalı sanatçının Venedik’te kalmış başlıca eseridir. Ayrıca: kilisenin sakristisinde: Giovanni Bellini’nin triptik (üç kanatlı resim) şahaseri “Madonna ve Azizler “ var. 1488 yılında yapılmıştır. Bu: sanatçının karısını temsil ettiği söylenen bir eser.
Koro koltuklarının, girift oyma ve kakmaları dikkat çekicidir. Koro mahalli, Venedik kiliselerinde orijinal yerinde duran az sayıdaki koro mahallerinden biridir.
Büyük nefin iki yanında duran, Tiziano’nun ve 19’ncu yüzyıl heykeltıraşlarından Canova’nın anıtları; Frari’de en çok ilgi çeken eserler arasındadır. Tiziano; 1576 yılında, buraya gömülmüştür. Sanatçının anıtı ise; 19’ncu yüzyılın ortalarında yapılmıştır. Canova’nın mozolesi, ölümünden beş yıl sonra, 1827 yılında dikilmiştir. Buraya yalnızca kalbi defnedilmiştir.
Frari’de bazı düklerin mezarlarını da ziyaret edebilirsiniz. Bunların iki tanesi yüksek atlardadır. Ayrıca: Dük Giovanni Pesaro’ya ithaf edilen, şehrin en gösterişli anıtlarından birini de, burada, Canova’nın mozolesinin yanında görebilirsiniz.
Scuola Grande di San Rocco
Scuola Grande di San Rocco: ziyaretçiler için çok etkileyicidir. 19’ncu yüzyıl sanat tarihçilerinin önde gelenlerinden ve şehri en iyi gözlemleyenlerden biri olan John Ruskin, San Rocco’yu; İtalya’nın en değerli üç resim sergisinden biri olarak nitelendirir. Sıralamada, Accademia’nın bile üzerine koyar.
Scuola’nın hayranlarından biri olan, romancı Henry James de burayı farklı bir biçimde nefes kesici ve boğucu olarak tanımlar.
Bir zamanlar, beş büyük Venedik scuolasından biri olan San Rocco’nun dekorasyonu için, 1564 yılında, Tintoretto görevlendirilmiştir. Sanatçı, takip eden 23 yılı buradaki 65 resmi yapmakla geçirmiştir.
Tintoretto’nun yapıtları, yukarıda bulunan ana salonun hemen yanındaki, muhteşem Sala dell’Albergo’da başlar.
Ruskin’in “her türlü değerlendirme ve övgünün ötesinde” diye nitelendirdiği anıtsal “Çarmıha Geriliş”, sanatçının en önemli yapıtı olarak kabul edilir.
Loş ana salondaki yaldızlı tavan, 21 muhteşem resimle bezenmiştir. Duvarlarda 13 ayrı resim bulunur. Kutsal tavan resimlerinin incelemenin en iyi yolu: hızlı bir bakışla bütünü kavramaya çalışmak yerine, detaylara odaklanmaktadır.
Duvar resimlerinin altındaki karanlıkta, Venedik’te 17’nci yüzyılda çalışan sıra dışı heykeltıraş Francesco Pianto’nun muhteşem ahşap figürleri bulunur.
Ana salonun aksine: zemin kat salonundaki resimler daha aydınlık ve canlı görünür. Bu koridorda Meryem Ana’nın hayatından kesitler resmedilmiştir.
Özellikle de; Tintoretto’nun bir diğer başyapıtı olarak kabul edilen “Mısır’a Kaçış” adlı eser dikkat çekicidir. San Rocco’nun hemen yanındaki kilisede de; Tittoretto’nun eserleri bulunur.
Casa di Carlo Goldoni
Campo San Polo’ya ve Frari’ye yakın bir yerdedir. Oyun yazarı Carlo Goldoni’nin 1707 yılında doğduğu evdir. Üst sınıf evlerinin, güzel bir örneği olan yapı: 1952 yılında, bu üretken oyun yazarının anısına müzeye çevrilmiştir.
Müze küçüktür ve sergilenen teatral eserler, daha çok konunun uzmanlarının ilgisini çeker. Ancak iyi korunmuş bir Gotik palazzonun iç mekanını ve hoş avlusunu görmek için gezilmeye değer.
Venedik şehri genel özellikleri hakkındaki yazım.
Venedik şehri gezi planı hakkındaki yazım.