ÇANAKKALE Gezi yazısı planı rehberi örneği turları butik oteller

Çanakkale Yenice

Çanakkale Yenice, Çanakkale arası uzaklık: 90 km. Yenice, Balıkesir arasındaki uzaklık: 103 km. Yenice, Çan arasındaki uzaklık: 22 km. Yenice, Biga arasındaki uzaklık: 55 km. Yenice, Gönen arasındaki uzaklık: 48 km. Yenice, Edremit arasındaki uzaklık: 60 km.

TARİHİ

Bölgede bulunan Agonya ovalarında bir zamanlar Truvalıların at yarışları düzenledikleri iddia edilmektedir. Ayrıca: MS 2’nci yüzyılda, Roma imparatoru Hadrianus; yine bu bölgede “ayı avı” düzenlemiştir. Zaten Asar dağlarında birçok tarihi kalıntı mevcuttur.

1080 yılında, Selçuklu devletinin kurucusu Süleyman Şah döneminde Yenice fetih edilmiştir. 1081 yılında Çanakkale ve Yenice yöresinde, Çaka Bey hakimdir. Selçuklu Sultanı 2’nci Kılıç Arslan döneminde, bölgeye Türkmen ve Yörükler yerleştirilmiştir. Bölge, 14’ncü yüzyıl başında Karesi Beyliği hakimiyetindedir. Daha sonra ise Osmanlı topraklarına katılmıştır.

İlçenin bulunduğu yere ilk yerleşim 19’ncu yüzyılda olur. Asar dağının kuzeye bakan yamacına yerleşen 5-6 hanelik Kınık Boyu Türklerinden Kızıl Keçeli gurubudur. Türkler, buraya gelmeden önce, bölgenin ismi “Yanoba” ve “Dalyanoba” dır. Daha sonra “İnceköy” ve “Yeniceköy” isimleri kullanılmıştır.

Daha sonra ise “Yenice” ismini almıştır. 1936 yılına kadar Balıkesir-Gönen ilçesine bağlı bir köy olan Yenice, 1936 yılında ilçe olmuş ve Çanakkale iline bağlanmıştır. 18 Mart 1953 tarihinde büyük bir deprem felaketi yaşanması üzerine, ilçe günümüzdeki yeni yerine taşınmıştır.

GENEL

İlçe, Kaz dağlarının kuzey yamaçlarında kurulmuştur. Yüzölçümü olarak Çanakkale ilinin en büyük ilçesidir. Rakımı 255 metredir. Çanakkale ilinin en zengin bitki örtüsüne sahip ilçesidir. Bu yüzden bitki örtüsü ilgi çeker. Endemik Kazdağı Göknar’ı ve nadir bulunan türler bakımından dikkat çekicidir.

Kazdağı Göknarı, ismini Truva antik kentinden alır ve bu türe sadece Kazdağlarında rastlanılır. (ağacın Latince ismi: Abies egui-trojani) Bölgenin yüzde 70 bölümü ormanlarla kaplıdır. Bölge Agonya olarak bilinen biri büyük iki vadinin içinde bulunur.

Bölgede Akdeniz, Karadeniz ve kara iklimi karışık bir iklim tipi hakimdir. İlçe: trekking, termal turizm, doğa sporları ve kuş gözlemciliği gibi alternatif ve Eko turizm olanakları bakımından oldukça özelliklidir. Yörede 13 tane gölet bulunmaktadır.

Köylerin tamamı, ziyaretçilerine yürüyüş yapmak, fotoğraf çekmek ve doğal gıdalara ulaşma imkanı sunar. İlçede nesli tükenmekte olan hayvanlardan karaca ve doğal alabalık bulunur. Ayrıca yörede av turizmi de yaygındır, her geçen gün “yaban domuzu avcılığı” yaygınlaşmaktadır.

Evet, bölgenin genel durumu hakkındaki sözlerimi bitirmeden, Yenice yöresinde oldukça önemli bir yeri olan Çanakkale Seramik Fabrikası ve kurucusu Sayın H. İbrahim Bodur’dan söz etmemek olmaz. Kendisi oldukça yardımsever biri olarak tanınır, zaten ilçenin birçok yerinde yerlerde pırıl pırıl kalebodur seramikleri görebilirsiniz.

ATATÜRK VE YENİCE

Cumhuriyet döneminde, ilk asfalt yol “Çanakkale-Balıkesir” arasında yapılmıştır. Büyük Önder Mustafa Kemal Atatürk, 15 Nisan 1934 tarihinde, İran Şahı Rıza Pehlevi ile otomobille bu yoldan geçmiş ve Yenice ilçesine 9 km uzaklıktaki bir çeşmede mola vermişler ve yöre köylüleriyle sohbet etmişlerdir. Bu çeşmenin çevresi, daha sonra Cumhuriyetin 75’nci yılında yeniden düzenlenmiştir. Adı da “Gazi Çeşmesi” olmuştur.

KAPLICALARI

Bölge 2006 yılında Termal Turizm Merkezi olarak ilan edilmiştir. İki tane kaplıca vardır. Bunlardan: Hıdırlık Kaplıcası: kükürtlü sıcak suları ve çamur banyosu ile tercih edilir. Kaplıca suları 73 derece sıcaklığa sahiptir. Kaplıca sularının iyi geldiği iddia edilen hastalıklar: romatizma, nevralji ve bazı kadın hastalıklarıdır. Sıcak çamur banyosu da yapılmaktadır. Yeşil bir alanda bulunan Hıdırlık kaplıcası çevresinde birçok kaplıca tesisi bulunur.

Hıdırlar köyü küçük kaplıca mevkiinde, kaplıca suyunun kaynadığı alanın üst kısmında, duvarları oldukça tahrip olmuş, eski bir yapının kalıntısı ve köyün çıkışında Akçaören yolu üzerinde bir Roma hamamının kalıntısı görülür.

Değişik büyüklükte tonozlu mekanları olan hamamın bulunduğu alan, sık çalılık ve ağaçlarla kaplı durumdadır. Burada bir künk parçası ve öğütme taşı görülür.

Kum ılıcasında ise, 8 tane kaynak suyu bulunur.

Çanakkale Yenice Geleneksel Kazdağı Doğa Yürüyüşü ve Şenlikleri

GELENEKSEL KAZDAĞI DOĞA YÜRÜYÜŞÜ VE ŞENLİKLERİ

Her yıl Haziran ayında yapılan bu etkinliklerde, belirlenen parkurda yürüyüş düzenlenir. Ayrıca çeşitli sergiler ve konserler yapılır.

GELENEKSEL ISSIZ CUMA HAYRI

Her yıl Eylül ayında, ilk Cuma günü yapılan bu etkinlikte, bölgede bulunan üreticiler ve çiftçiler arasında çeşitli yarışmalar düzenlenir, kazananlara ödüller verilir.

YENİCE MESLEK YÜKSEK OKULU

Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesine bağlıdır.

NE YENİR

Yenice bölgesine yolunuz düşer ve yöresel lezzetlerden tatmak isterseniz ilk önerim “keşkek” olacaktır. Ayrıca: kahvaltılık salça ve keçi peyniri de denemelisiniz.

GEZİLECEK YERLER

Çanakkale Yenice Belediye Türk Evi Etnografya Müzesi

YENİCE BELEDİYESİ TÜRK EVİ ETNOĞRAFYA MÜZESİ

İlçe merkezinde Kültür ve Gençlik Merkezinde bulunan müze, 1997 yılında açılmıştır. Müzede: etnoğrafik özellikler taşıyan ve yörede daha önce kullanılmış olan yöresel kıyafetler, tarım aletleri, toprak ve bakır kaplar, yöreye ait el dokuması halı ve kilimler, çeyiz sandıkları ve çeşitli takılar sergilenmektedir.

ISSIZ CUMA CAMİSİ

İlçe merkezine bağlı Seyvan köyü sınırları içindedir. Yörenin en eski camisidir. Caminin kitabesi yoktur ancak 1335 yılında bir Osmanlı paşası olan Gazi Osman Paşa tarafından yaptırıldığı söylenmektedir. Ahşap çatılı cami, mimarisiyle dikkat çeker. Camide hiç madeni çivi kullanılmamıştır. Ayrıca kullanılan ağaçları kurt yemediği söyleniyor. Islanmadığı sürece ağaçlar çürümüyormuş.

Cami, Yenice yöresinde göçer olarak yaşayan Yörükler için, toplanma yeri olmuştur. Çevresinde önceleri ağaç olmayan camide, Cuma Namazları kılınırmış. Toplanan Yörükler, aralarında alışveriş yaparlarmış. Ellerindeki hayvansal ürünleri, tüccarlara satarlarmış. Yani, uzun yıllar caminin çevresinde pazarlar, panayırlar düzenlenmiş.

Yörükler, zamanla yerleşik yaşama geçip, bulundukları yerlere camiler yapılınca, buraya gelmez olmuşlar. Caminin çevresinde zamanla büyüyen çınarların altına vefat eden Yörükler gömülünce, burası bir mezarlığa dönüşmüş. Yoldan geçenler caminin sessizliğinden etkilenip camiye “Issız cami” ismini vermişler. Camide elektrik yok, içerisi karanlık-loş. Ama yine de ziyaret edenler tarafından kullanılıyor.

Çevresinde, cami dışında hiçbir yapı yoktur. Sadece büyük çınar ağaçları ve mezarlar bulunmaktadır.

Evet, cami kadar ilgi çeken bir durum daha var, caminin mezarlığında anne ve kızının birleşen mezarlarıdır. Söylenenlere göre, yıllar önce doğum yaptıktan sonra ölen anne Hatice Erkek ile, ardından 20 gün sonra vefat eden kız çocuğu Ayşe Erkek: ayrı ayrı mezarlara defnedilmiş, ancak bir süre sonra anne ve kızın mezarları birleşmiştir.

Köylüler ve yakınları, bu mezarları tekrar ayırmışlar, ancak bir süre sonra söylenenlere göre, mezarlar yine birleşmiştir. İlginç, camiyi ziyaret ederseniz, bu mezarlığı da görmelisiniz.

BÜYÜK AGONYA KÖPRÜSÜ

İlçe merkezine bağlı Bayatlar köyü sınırları içindedir. Agonya çayı üzerindeki bu köprünün, Büyük İskender tarafından yaptırıldığı söyleniyor. Yapılış tarihi olarak, bazı kaynaklarda MS 334 yılı geçmektedir. Çeşitli dönemlerde onarımlar görmesine rağmen özgün yapısını korumakta ve günümüzde de kullanılmaya devam edilmektedir.

Evet, bu yazdıklarım Yenice ilçesini tanıtan birçok sitede yazılanlar, ancak elbette bu köprüyü gördüğünüzde bir husus dikkatinizi çekecek, köprünün ayaklarının beton olduğunu göreceksiniz. Elbette Büyük İskender zamanında bu beton nereden bulundu? Yani yukarıda yazılanlar yanlıştır.

Bence köprünün yapımı ile ilgili bir başka söylentiyi de değerlendirmek gerekir. Şöyle ki, köprünün Cumhuriyet döneminde, Çanakkale-Balıkesir asfalt karayolunun 35’nci kilometresinde, yol ilk yapıldığında yani köprünün 1933 yılında yapıldığı söyleniyor. Zeminin sağlam olmasından yararlanılarak, köprü sürekli kemer şeklinde yapılmıştır.

Kemerler: beton, korkuluk betonarme, ayak ve cephe duvarları ise taştır. Köprünün uzunluğu 26 metre, genişliği 3 metredir. Korkulukları arasındaki genişlik ise 6 metredir. Yani, bu ölçüleri esas alındığında, köprünün yapıldığı dönemde önemli bir köprü olduğunu ortaya koymaktadır. Burada daha da önemli bir bilgi: köprü ihalesi 29 Temmuz 1930 tarihinde yapılmış ve köprü 25 Kasım 1931 tarihinde bitirilmiştir.

Çanakkale Yenice Hadrianusun Av Köşkü-Asar Kale

HADRİANUS’UN AV KÖŞKÜ-ASAR KALE

Kalıntılar, İlçe merkezinin güneyinde Kireçtepe mevkiindedir. Buraya ulaşmak için oldukça zor bir yolculuk yapmak gerekiyor.

Burası: Roma dönemi imparatoru Hadrianus tarafından MS 138 yılında yaptırılmış: karakol, av ve sayfiye yeri kalesidir. Kalıntılar, Agonya ovasına hakim bir konumdadır. Ancak burada herhangi bir resmi arkeolojik araştırma yapılmamıştır. Tamamen ağaçlarla kaplı bir tepenin doruğunda, tuğla atkılı büyük taş bloklarla örülmüş sur duvarlarının yer yer 3 metreden fazla kısmının korunduğu görülür.

Kalenin içinde yazılmış kaçak kazılardan geriye kalan çukurda, duvarları muntazam tuğla örgülü ve iki kat sıvalı yaklaşık 20 x 15 metre ölçülerinde bir mekanın varlığı görülür. Ayrıca sur duvarlarının kuzey ve kuzey batı kesimlerinde birer kapı açıklığı bırakıldığı, kaplama taşların yer yer sökülmüş olduğu ve kaliteli mermer malzemeden yapılmış blokların devşirme olarak buralarda kullanıldığı görülür.

Doğu yönünde, kesme taşlardan yapılmış sur duvarlarının bir kısmı halen durmaktadır. Kalenin iç kısmı, tamamen orman dokusu ile kaplanmış yani örtülmüştür. Kalenin batı duvarında: yıkılmadan önce yapılan tespitlere göre aslan resimleri bulunmakta olduğu söyleniyor.

KÜÇÜK HİSARLIK

İlçe merkezine 15 km uzaklıktaki Sofular ve Karadoru köyleri arasında, yüksek bir tepede büyük bir kale kalıntısı ve kalenin 9 tümülüsü vardır. Kalenin esas bulunduğu yerin, Helenistik döneme ait olduğu tahmin edilmektedir.

BABAYA KALE-TABAN KALE

İlçe merkezine 33 km uzaklıkta, Alacaoluk köyünün güneyindeki dağın batısında bir tepe üzerindedir. Halk arasında: Taban, Yenice, Gönen, Alacaoluk kalesi olarak da bilinir. Resmi bilgi olmamasına rağmen, muhtemelen MS 2’nci yüzyılda, Romalılar tarafından inşa edildiği düşünülmektedir.

Yapıda blok taşlar kullanılmıştır. Sur duvarlarının yüksekliği 10 metreyi bulur. Kale; silindirik ve dörtgen planlı burçlarla desteklenmiştir. Alacaoluk köyü camisinin minaresinin basamak taşları, buradan toplanarak götürülmüştür. Minarenin birinci basamak taşı üstünde “Altı Roma Askeri” figürü görülür.

ÇAL KALESİ

İlçe merkezine bağlı Çal ve Çınarcık köyleri Mekiinde yer alan, Çınarcık köyüne 3 km uzaklıktaki Karakaya Tepesi üzerindedir.

Bu tepe oldukça yüksek ve sivri bir tepe olup, çevresine oldukça hakim konumdadır. Çan ve Yenice arasındaki doğal geçide hakim konumdadır. Tepenin çevresinde tarım arazileri ve doğusunda ise Akkaya deresi geçer. Karakaya tepesinin eteklerinden itibaren sık çalılıklar başlamakta olup hakim noktada doğal kayalıklar bulunur.

Karakaya tepesinin hakim noktasında, tepenin çevresini saran moloz taşlardan kuru duvar tekniğinde yapılmış, kısmen yıkık durumda savunma duvarı etrafını çevrelemektedir. Savunma duvarı birçok yerde takip edilse de bazı kısımlarda tamamen kaybolduğu görülür. Tepenin hakim noktasında oval olarak devam eden duvarın çapının 50 metre civarında olabileceği tahmin edilmektedir. Ayrıca oval şekilde tepeyi çevreleyen duvar iki kısımda ana kaya ile birleşmektedir. Söz konusu alanın antik dönem geçiş yolları civarında yer aldığı düşünüldüğünde bu alanın geçiş yollarının güvenliğini sağlayan bir karakol yahut gözetleme kulesi veya küçük ölçekli bir kale yerleşimi olabileceği düşünülmektedir.

Ancak söz konusu tepe ve eteklerinde seramik, kiremit, tuğla parçaları ve alanda yaşam belirtileri gösteren sur duvarı dışında herhangi bir mimari unsura rastlanmamış olması, söz konusu tepenin antik dönem yollarının güvenliğini sağlayan bir karakol veya gözetleme kulesi olma ihtimalini güçlendirmektedir. Buna benzer yerler, bölgenin çeşitli yerlerinde de vardır.

Karakaya tepesinin yaklaşık 3 kilometre kuzeyindeki Çalköy yerleşimi de Persler tarafından MÖ 5’nci yüzyılda antik yolların ve madenlerin güvenliğini sağlamak üzere kurulduğu tahmin edilmektedir.

Evet, kale’den günümüze herhangi bir kalıntı kalmamıştır.

Kalenin bulunduğu tepenin eteklerinde, kaba hamurlu, kalın cidarlı geç dönem seramikleri bulunur. Tepenin üzerinde ise ince hamurlu, ince cidarlı, yer yer kahverengi açkılı ve siyah astarlı seramik kırıkları görülür.

Seramiklerden anlaşıldığına göre, burası Klasik ve Helenistik dönemde iskan görmüş olmalıdır. Ancak tepenin zirvesinde herhangi bir duvar kalıntısı veya yerleşim izi yoktur. Burası 1999 yılında, 1’nci derece arkeolojik Sit alanı ilan edilerek koruma altına alınmıştır.

ÜVECİK TEPESİ

Önce “Üvecik” kelimesinin anlamı, bu ilginç isim bu yörede eti için avlanan bir çeşit yabani kumru olan üveyik ismidir.

İlçe merkezine bağlı Boynanlar köyünün 2 km kadar batısında, çevreye hakim bir tepe üzerinde antik döneme ait olduğu düşünülen kalıntılar bulunmaktadır. Ancak bu kalıntıların bulunduğu yerdeki taş malzeme: 1930 yılında yapılan yol ve köprü yapımında devşirme malzeme olarak kullanılmıştır.

Bugün, sadece kayalığa çıkış yolu belirgindir. Buradaki kayalığın bir açık hava tapınım alanı olarak düzenlendiği tahmin edilmektedir. Kayalık alan sık çalılık ve ağaçla kaplı olmasına karşın, iki büyük kütle halinde kayalığın kuzey kesiminde, kuzeye bakan sarp yüze zeminden yaklaşık 2.5 metre yükseklikte bir nişin oyulduğu görülür.

Biraz daha yatık olan güney yönde ise, 9 basamakla çıkılan bir platform görülür. Kayalığın güney bloğu önünde, aynı cins kayadan kesilmiş bir lento bulunur. Yine buradaki alan içinde, kaçak kazı çukurları görülmektedir. Buranın muhtemelen “Kybele” için yapılmış bir tapınım alanı olduğu düşünülmektedir.

KABALI HİSAR TEPE

Kabalı köyü, ilçe merkezine 30 km uzaklıktadır. Köyün adı: suyunun ağızda kaba bir tat vermesi sonucu ortaya çıkmıştır. Şimdi gelelim, Hisar Tepe’ye: İlçe merkezine bağlı Kabalı ve Haydaroba köyleri arasında, hakim bir tepe üzerinde ve yamaçlarında, eski dönemlere ait çeşitli kalıntılar bulunmaktadır.

Bu kalıntılar arasında duvar temelleri dikkat çeker. Ayrıca keramik parçaları da boldur. Kabalı köyü ile köyün kuzeyindeki kilise arasında bağlantı bulunduğu tahmin edilmekte ve bu bağlantının sağlandığı antik yol günümüzde de görülmektedir. Burada da herhangi bir resmi arkeolojik araştırma yapılmamıştır.

KABALI KİLİSE PATLAĞI

İlçe merkezine bağlı Kabalı köyünün 9 km kuzeyindedir.

Palamut Burnu ve Sıraseki tepelerini birbirinden ayıran, Kızılcık deresinin iki yakasındaki düzlükler, halk arasında “Kilise Patlağı” olarak isimlendirilir. Düzlüğün iki yakasında Kızıldam köyüne ait bahçeler vardır.

Bahçeler, iki düzlüğün üzerinde, ortadan ikiye ayrılmış ve çevresi 40 adım genişliğinde bir çınarın dibinden su kaynamaktadır. Bu yüzden buraya “patlak” denilir. Çevresinde ve bahçelerin içinde, kireç kullanılmış yapı temelleri ve keramik parçaları bulunur. Kalıntıların Roma dönemine ait olduğu tahmin edilmektedir.

ÇINARKÖY

İlçe merkezine bağlı köyün 2 km kuzeyinde, Roma ve Bizans dönemine ait olduğu düşünülen kalıntılar vardır. Bu kalıntılar içinde, çevresi 500 metre büyüklükte bir havuz dikkat çeker. Ayrıca yine köyün çevresinde bir havuz ile büyük ve küçük köy yeri olarak isimlendirilen eski köy yerleri bulunur.

Çınar köyü, Havuz mevkiinde, daha önce kaçak olarak kazılmış bir yapı ve bir mezar kalıntıları bulunmaktadır. Yine Çınar köy sakinlerinin söylediklerine göre, bölgedeki tarlalarda çok sayıda Bizans sikkesi bulunmaktadır.

SEYVAN KÖYÜ

İlçe merkezine 16 km uzaklıktaki Seyvan köyünün batısında, bir Tümülüs vardır. Köyün cami dış duvarındaki taş sütunlar, bu tümülüsten getirilmiştir. Ancak tümülüsün hangi döneme ait olduğu ve diğer özellikleri bilinmemektedir, çünkü resmi arkeolojik araştırma yapılmamıştır.

Ancak bu köyden getirilen bir mermer levha, günümüzde Yenice Kaymakamlık binası bahçesinde bulunmaktadır. Bu mermer levha, 60 x 80 cm ölçülerindedir. Beyaz mermer levhanın alt yarısı boş, üst yarısında çerçeve içinde iki köşedeki çanak yapraklardan çıkan sapların, ortada altı kollu palmet yaprağı düğümlü ve spiral yapraklıdır. Bezeme stiline göre Roma dönemine aittir.

Çanakkale Bayramiç

Çanakkale Bayramiç: Bayramiç ilçesi, il merkezi Çanakkale’ye 70 km uzaklıktadır ve bu yol yaklaşık 50 dakika sürer. Bayramiç, Ezine arası uzaklık: 56 km. dir. Bayramiç, Çan arası uzaklık: 54 km. Bayramiç, Edremit arası uzaklık: 107 km.

TARİHİ

İlk olarak antik dönemlerde bölge yerleşim görülmüştür. 1308 yılında Karesi Beyliği, 1356 yılında Osmanlı hakimiyeti görülür. Osmanlıların Rumeliye geçişleri sırasında Ahi Hızır Emir Bey komutasındaki güçler, bugünkü Bayramiç yöresine yerleşirler. Dini günlerde ve bayramlarda, yöre halkı, burada yapılan şenliklere katılırdı. Bu yüzden, Osmanlı döneminde yöreye “bayram yeri” anlamında “Bayram içi” ismi verilmiş ve bu isim daha sonra “Bayramiç” olarak düzeltilmiştir.

Ahi Hızır Beyin Bayramiç’e yerleşmesinden sonra, bölgede hayvancılıkla uğraşan göçebe Türk boyları buraya gelmeye başlar. Öncelikle Menderes nehri kıyısındaki Dutalan köyü kurulur. Köydeki kilise camiye çevrilir ve günümüzdeki Tepe camisi olur.

Bayramiç ve çevresi, 1691 yılında Hadımoğlu Sancaktarlığı idaresine girer. 1882 yılında Belediye teşkilatı kurulur ve 1902 yılında Çanakkale iline bağlı bir ilçe olur. 1949 yılında sınır belirleme çalışmaları tamamlanır ve ilçenin imar planı hazırlanır. Başlangıçta sadece Tepe camii ile Karşıyaka camii arasında yoğunlaşan yerleşim, daha sonra her yönde oluşan mahallelerde devam eder.

GENEL

İlçenin denizden uzaklığı 45 km dir. İlçenin genelinin yüzde 63’ü ormanlarla kaplıdır. Hafif engebeli bir araziye kurulmuştur. Ancak, ovasının tamamına yakını sulayan bir baraj vardır. Bu yüzden, bölgede sulu tarım ve hayvancılık oldukça önemlidir.

Ancak bölgenin yükseklerinde, genellikle meyvecilik yapılır. İlçenin ekonomik etkinliğinde öne çıkan ürünler; zeytin, elma, armut, badem ve şeftalidir. Özellikle: “Bayramiç Beyazı” olarak tescil ettirilen beyaz ve tüysüz şeftali oldukça ünlüdür. Dağlara doğru ceviz ve kerestecilik yaygındır. Yörede Akdeniz iklimi hakimdir ancak yazlar sıcak ve kurak olmasına rağmen, kışlar soğuk ve yağışlı geçer.

Bayramiçli Ünlüler

İstiklal Marşımızın şairi Mehmet Akif Ersoy, İstanbul-Karagümrük’te doğmuş, ancak burada yani Bayramiç’te nüfusa yazdırılmıştır. Çünkü babası, Bayramiç ilçesinde uzun yıllar (1873-1877) Bayramiç Karşıyaka Camisinde vaizlik/imamlık yapmıştır. Yani, Mehmet Akif’in çocukluğunun önemli bir bölümü, burada geçmiştir. Mehmet Akif Ersoy’un doğum tarihi 1 Temmuz 1873’dür.

Ünlü romancımız Reşit Nuri Güntekin’de, Bayramiçlidir. Kendisi: milletvekili iken, Bayramiç Lisesinin açılışına katılmış ve ilk dersi vermiştir.

CİTTASLOW

Bayramiç ilçesi “Cittaslow” yani “Sakin şehir” olmaya hak kazanmıştır. Gerçekten: sakin, gürültüden, toz, duman, kirlilikte uzak bir yer.

NE YENİR

Bayramiç ilçesinde, imalatı yaklaşık 300 yıllık geçmişe sahip olan meşhur Tahin helvasından tatmalısınız.

BAYRAMİÇ MESLEK YÜKSEK OKULU

Çanakkale 18 Mart Üniversitesine bağlıdır. 1994-1995 eğitim yılında faaliyete geçmiştir. Mezunlar, bölge ve Türkiye’nin marka değerine sahip olan birçok firmasında teknik ve idari personel olarak çalışma imkanı bulabilirler.

GEZİLECEK YERLER

HADIMOĞLU KONAĞI

Bu konak ilçe merkezindedir.

Kitabesine göre, konak 1795-1796 yılları arasında yapılmıştır. Yapan ve yaptıran yazılı değildir. Ancak; anılan dönemde, Bayramiç yöresindeki en önemli yönetici, Hadımoğlu Sülalesinden Hazımzade Osman Bey’dir. Bu yüzden, konağı yaptıran olarak da Osman Bey tahmin edilmektedir.

Bir diğer söylenti daha var. 17’nci yüzyılda, Konya ilinin Hadim ilçesinden gelerek Bayramiç’e yerleşen Mustafa ve Ahmet isimli iki kardeş, burada dabaklık yaparak kısa sürede zengin olurlar ve zamanın hükümeti tarafından Bayramiç Sancaktarlığına atanırlar. Konak, bu sancaklar kardeşlerden kalan ve günümüze kadar fazla tahrip olmadan gelebilen en güzel sivil mimari örneklerinden birisidir.

Konak, 1973 yılında varislerinden Kültür Bakanlığı tarafından satın alınmış ve 1996 yılında Bayramiç Kaymakamlığına tahsis edilmiş, Türk Evi-Etnografya Müzesi olarak kullanılmaya başlanmıştır. Ardından restore edilerek “Etnografya Müzesi” ne dönüştürülmüştür.

Yapının, batıda, sokağa bakan cephesi büyük boyutlu kesme taşlardan ve penceresiz yapıldığı için, halk arasında “Hadımoğlu Şatosu” olarak anılmaktadır. Binanın bazı yerlerinde dekorasyon unsuru olarak, ilçe merkezine 14 km uzaklıkta bulunan Kurşunlu Tepe üzerindeki Skepsis antik kentinden getirilen mimari parçalar kullanılmıştır.

İç ve dış cepheler, tamamen resim, fresk, alçı süsleme ve ahşap oymalarla tezyin edilmiştir.

Güneyde bahçesi vardır. Kemerli bir girişten sonra avluya geçilir. Avludan ise, sol tarafta asıl binaya geçilir. Konağın alt kat girişinde: mermerden yapılmış fıskiyeli bir havuz bulunur. Konak 2 katlıdır. Her iki katının planları birbirinden farklıdır. Ortada bir salon ve salonun iki ucunda odalar bulunur.

Bu odaların tavanları oldukça gösterişlidir, kalem işi ve altın yaldız süslemeler oldukça güzeldir. Odalarda, nişler içinde, ahşap gömme dolaplar vardır. İkinci katın odalarında: bir duvarda ahşap dolap, diğerinde güzel bir şömine ve gömme dolaplar bulunur. Batıda bulunan ve konağın en gösterişli odasının giriş kapısının bulunduğu güney cephesinde ahşap dolaplar üzerine, deniz kenarında bir şehir manzarası resmedilmiştir.

Resimde: deniz kıyısında evler, önde ağaç sıraları, arka planda tepeler, gökyüzü ve bulutlar, deniz üzerinde kayıklar görülür. Tavanın zemini yeşildir ve altın yaldızlı çıtalarla kafes şeklinde düzenlenmiştir. Konağın doğu ucundaki oda: doğu cephesine Barok karakterli mermer bir şömine yerleştirilmiştir. Odanın güney cephesinde ise bir dolap bulunur. Dolabın üst kısmı, diğer odaya göre sadedir.

Burada da duvarda: bir deniz manzarası resmedilmiştir. Üzerinde kemerli bir köprü olan su yolu, arkada evler, ağaçlar, tepeler ve bulutlar görülür. Bu odada: kırmızımsı bir renk hakimdir. Ahşap tavanı, en az diğer odanın ki kadar süslüdür. Ortada yuvarlak bir göbekten çıkan ışın demetleri, bir halka oluşturur. Yapının üst örtüsü: ahşap ve kiremit kaplıdır. Müze olarak düzenlenmiş yapının taş kaplı avlusunda: bazı arkeolojik ve Etnografik eserler sergileniyor.

Evet, gerek mimari yapısı ve gerekse bezemeleriyle, günümüze kadar pek az değişiklikle, tarihsel özelliğini koruyarak gelen konak, önemli bir kültür hazinesidir.

Çanakkale Bayramiç Mehmet Akif Ersoy Evi ve Müzesi

MEHMET AKİF ERSOY EVİ VE MÜZESİ

Buhara’dan Anadolu’ya gelen bir ailenin kızı olan Emine Şerif Hanım ile medrese hocalarından Kosova doğumlu Mehmet Tahir Efendi’nin çocuğu olarak 1873 yılında dünyaya gelen Mehmet Akif Ersoy’un çocukluğu Bayramiç’te geçti. 11 yaşına kadar ikamet ettiği Bayramiç’te, Karşıyaka camisinde görev yapan babasının tayini çıkması nedeniyle ailesiyle birlikte İstanbul’a göç etti.

Ailesinin yaşadığı ev ise, Bayramiç Belediyesi tarafından satın alınarak 2016 yılında yeniden inşa edildi. Mehmet Akif Ersoy evi, 2 katlı ve 5 odalıdır. Ev restorasyondan sonra yapılan iç mekan tasarımıyla, o dönemin sosyal ve kültürel yapısını da ortaya koymaktadır. Müze evinde, Mehmet Akif Ersoy ile ilgili birçok bilgi ve belge sergileniyor.

Ayrıca, yine müzede, giriş katında Emine Şerif Hanım’ın masa başında oturduğu anı simgeleyen bal mumu heykeli bulunuyor. Müzenin ikinci katında: Mehmet Tahir Efendi’nin sedirde oturduğu an ve Mehmet Akif Ersoy’un 11 yaşındaki hali canlandırılmıştır.

Ayrıca bu kattaki özel odada: Mehmet Akif Ersoy’un çalışma masası başında, yazdığı yazıları kontrol edip gazete okuması canlandırılıyor. Nüfus cüzdanının büyük boy basılı hali bulunan masanın diğer köşesinde ise, Mehmet Akif’in 1911-1933 yılları arasında yayınladığı 7 şiir kitabındaki şiirlerin bir araya getirildiği “Safahat” adlı eseri görülüyor. Müzede, ilçede yaşayanların getirdiği çok sayıda antika eşya da sergileniyor.

Çanakkale Bayramiç Tepe Camisi (Hacı Bali Camisi) ve Taş Köprü

TEPE CAMİSİ (HACI BALİ CAMİSİ) VE TAŞ KÖPRÜ

İlçe merkezinde bulunan ve “Hacı Bali Camisi” olarak belirlenen bu cami daha sonra “Tepe Camisi” olarak isim almıştır. Caminin 1357-1365 yılları arasında yapıldığı tahmin edilmektedir, yani ilçenin en eski camisidir.

Ancak Türklerin Rumeli’ye geçişleri sırasında, bu yöreye yerleşen birlik ve kol ağaları; daha önce burada bulunan kiliseden camiye dönüştürülen yerde Bayram namazı kılıyorlarmış. Burada ayrıca bir taş köprü vardır. Köprünün 1210 yılında yapıldığı biliniyor. Burada ayrıca, Hadımzade Osman Bey tarafından yaptırılan bir de Taşköprü Camisi vardır.

Çanakkale Bayramiç Taşköprü Camisi-Karşıyaka Camisi (Cami-i Cedit)

TAŞKÖPRÜ CAMİSİ-KARŞIYAKA CAMİSİ (CAMİ-İ CEDİT)

İlçe merkezinde, Tabaklar deresinin kıyısındadır. 1792 yılında yapılan caminin yanında “Taşköprü” bulunur ve ismini bu köprüden almıştır. Cami, Hadimzade Osman Bey tarafından yaptırılmıştır. Mehmet Akif Ersoy’un babası, bu camide uzun süre imamlık yapmıştır.

KÜLCÜLER KAPLICASI

İlçe merkezine 18 km uzaklıktadır. Termal su: banyo kürü olarak kullanılabilir. Ayrıca içmece olarak da kullanılmaktadır. Yani içilebilir alkali termal sudur. Kaplıca: romatizmal hastalıklar, cilt bozuklukları, nefrit, kadın hastalıkları ve solunum yolu hastalıklarına iyi gelir. Eski kaplıca tesisi yıkılmış ve 2011 tarihinde yeni yapılan kaplıca tesisi hizmet vermeye başlamıştır. Bu tesiste: 24 tane 2 kişilik oda ve 2 tane süit oda vardır. Tüm odalarda termal su bulunur.

SKEPSİS

İlçe merkezinin 10 km doğusunda, Kurşunlu köyü batısında ve Skamandros (Eski Menderes çayı) vadisinde eski bir Aiolya yerleşim yeridir.

Şehirle ilgili bilgilerde ayrıntılara girdim, çünkü bu şehir gerçekten bir zamanlar oldukça önemli bir yerleşim yeridir ve benim özellikle toprağa gömülen Aristoteles’in kitaplarıyla ilgili bölüm oldukça ilgimi çekti.

Antik kent, ilk olarak Bayramiç ilçesinin 18 km güneydoğusundaki Evciler köyü yakınlarında kurulduğu ve daha sonra ise, 10 km doğudaki, bugünkü Kurşunlu köyünün olduğu yere taşınmıştır.

Kent, denize uzaktır. Ancak Skamandros (Eski Menderes) nehrinin suladığı verimli arazi üzerinde, teraslar halinde Skamandrios vadisine doğru iner.

Şehir, her yönden görülmesini sağlayan bir yükseklikte kurulmuştur. Kurulduğu yerin güzel manzarası, kente isim verilirken etkili olmuştur. Eski Yunancada “Skepsis” kelimesi “Manzarası güzel” anlamına gelir.

Öte yandan: şehrin kurulduğu konum, şehrin çevresinde bulunan tarıma uygun toprakların bulunması ve şehrin eteklerinde bulunan İda dağının zenginlikleri de önemli rol oynamıştır. Yani, Yunan mitolojisinin en önemli simgelerinden birisi olan İda dağı ile Skepsis şehri özdeşmiştir. İda dağı ve iç Troya bölgesi denildiğinde, ilk akla gelen şehir Skepsis şehridir.

Şehrin kuruluşuyla ilgili kaynaklar: Troya kralı Priamos’un soyundan gelen iki sülalenin hüküm sürdüğü ve daha sonra şehrin oligarşi ile yönetildiğinden bahseder.

Adı geçen bu iki sülale: Aineias ve Hektor’un oğulları Askanios ve Skamandrios’un soyundandır. Strabon: Aeneas ve Hektor soyundan gelenlerin uzun süre yönetimi ellerinde tuttuğunu yazar.

MÖ 8’nci yüzyıl sonlarında yaşayan ve Truva bölgesi hakkında önemli bilgiler aktaran Homeros’un “İlyada” destanında, Skepsis şehrinin adı geçmez. Ancak İda dağı etekleri hakkında ayrıntılı tanımlar bulunur. Skepsis şehri ile ilgili önemli bilgiler, MÖ 5’nci yüzyıl sonu ile 4’ncü yüzyıl başında yaşamış ünlü tarihçi Ksenophon ve MÖ 1’nci yüzyılda yaşamış ünlü coğrafyacı Strabon tarafından verilmiştir.

Troya’nın iç bölgeleri, MÖ 460’larda Pers hakimiyeti altındadır.

Pers hakimiyetine giren şehir, Mania adli bir yönetici tarafından yönetilmektedir.

Mania bir kraliçedir ve MÖ 399 yılında Mania, damadı tarafından öldürülünce kadar başarılı bir yönetim gösterir. Şehir, Mania döneminde önemli bir refah düzeyine ulaşır. Yerine: Meidias geçer. Halk, Meidias yönetiminden memnun olmaz ve Spartalılardan yardım isterler ve Spartalılar Meidias yönetimine son verirler. Bu dönemde: şehrin çevresini görkemli savunma duvarları çevrelemektedir.

Burada araya girip bir rivayetten söz etmekte yarar var. Aristoteles, öğretilerini yaymak için Ege bölgesinde gezerken, öğrencilerinden birisi de Theophratos’tur,

Aristoteles okulunu ve kitaplarını kendisine vasiyet etmiştir ve bu öğrencisi Kaz dağları eteğindeki refah dolu kentte yaşamaktadır. Ancak bu refah dolu kent, zamanla savaş ve yağma tehditleri altına girer ve Theophratos, kitaplarını bu kente gömer.

Yani, Theophrastos Kütüphanesinin: Bergama ve İskenderiye şehirlerine taşınmadan önce saklandığı yer Skepsis şehridir. Yani, Aristo’nun günümüze kadar ulaşan öğretileri, Skepsis antik kentinde saklanan ve bulunan kitaplar sayesinde dünya üzerine yayılmış, insanlık tarihine kazandırılmıştır.

MÖ 4’ncü yüzyılda, Derkylidas tarafından yönetilirken, Pers hakimiyeti kalkmış ve demokrasiyle yönetilmiştir. Çünkü MÖ 334 yılında, Büyük İskender Anadolu’ya girmiş ve Truva bölgesinde yaptığı Granikos savaşında Perslileri yenmiştir.

Bu dönemde: Büyük İskender’in generallerinden Lysimakhos, daha önce Antigonos tarafından kurulan ve “Antigonia” isimli kente önem kazandırmak için, Skepsis ve çevresindeki şehirlerin halklarını buraya göç ettirir ve ardından Antigonia şehrinin ismi “Aleksandria Troas” olarak değiştirilir.

Ancak Skepsis halkı, bu birleşmeden mutlu değildir ve bir süre sonra Lysimakhos’tan izin alarak MÖ 301 yılında şehirlerine geri dönerler.

MÖ 2’nci yüzyılda Bergama hakimiyetine giren şehir, Roma ve Bizans dönemlerinde önemli bir merkez olarak varlığını sürdürmüştür.

Roma döneminde bağımsız para basabilen şehirler arasındadır. Skepsis’de basılan sikkelerde köknar ağacı simgesinin olması, şehrin geçim kaynakları arasında ormancılığın ne kadar önemli olduğunu ifade eder. Çam ve köknar ağaçları bakımından oldukça zengin olan İda dağı, birçok Truva şehrinde önemli kaynak yaratmıştır. Skamander nehri ise tomruk taşımacılığında kullanılmıştır.

Bizans döneminde piskoposluk merkezi olmuştur. MS 431 yılında, Efes şehrinde toplanan konsil toplantısında Skepsis’i piskopos Athanasion temsil etmiştir.

787 yılında, 2’nci İznik konsilinde, Skepsis’i temsil eden bir piskoposun olmaması, bu tarihte şehrin önemini kaybettiğini gösterir.

1800’lü yıllarda, buradaki önemli bir aile olan Hamidoğulları, Bayramiç kasabasında birçok inşaat yaptırmış ve bu inşaatlarda, Skepsis kentinin antik taş küpleri kullanmışlardır. Özellikle Konak camisinde, devşirme malzeme olarak çok miktarda kullanılıştır.

Hatta: Hadımoğlu Osman Ağa, köylülere getirecekleri her taş küp için 1 para vaat eder. Köylüler de buldukları küpleri sökerek Osman Ağa’ya götürürler ve konak inşa edilir. Günümüzde ilçe merkezindeki Hadımoğlu Konağını gezerseniz, bu nadide küpleri de görebilirsiniz.

Schlieman (Truva kentini bulup, yağmalayan kişi) 1881 yılında buraya geldiğinde, Kurşunlu köyünde yaptığı kazılarda, bazı kalıntılara rastlamış, tıpkı Asos’un duvarları gibi duvar kalıntıları ve 3 x 1.80 metre ebadında bir bina kalıntısı bulmuştur.

Skepsis şehrinin aşağı kenti ile nektopolü, Bayramiç Barajının suları altında kalacağından, 1993 yılında burada kurtarma kazısı yapılmış, bir hamam ortaya çıkarılmış, mezar stelleri ve çeşitli mimari parçalar bulunmuştur.

Evet, yazılı kaynaklara göre, şehrin çevresi yüksek surlarla çevrilidir ve Athena Tapınağı vardır.

Bu antik kentin mimari yapıları, tamamen yok olmuştur. Ancak yine de Kurşunlu köyüne giderseniz, halen birçok kalıntı görebilirsiniz. Antik şehir kalıntılarında herhangi bir resmi arkeolojik araştırma yapılmamış olmasına rağmen, 1989 yılında Bayramiç’te baraj yapımı kararı çıkıp şehrin bir kısmı baraj gölü altında kalma riski olunca, kurtarma kazıları yapılmış, kalıntıların bir kısmı açığa çıkarılmıştır.

1993 ve 1995 yılları arasında kurtarma kazıları yapılmasına rağmen, Skepsis şehrinin aşağı kent ve nekropol alanı yine de sular altında kalmaktan kurtulamamıştır. Ancak bu bir zamanların muhteşem antik kenti, baraj suları altında kalma riskini bir nebze atlatmış olmasına rağmen, günümüzde bir maden şirketi tarafından tehdit altındadır.

Sonuç olarak, İlçe merkezine bağlı Kurşunlu köyünde, 600 dönümlük bir alanda bir maden şirketine, maden arama ruhsatı verilmiştir.

KEBRENE-KEBREN

Bir zamanlar Skebsis şehri ile düşman Kebren şehri, yine bölgenin yani dağlık Troya bölgesinin önemli şehirlerinden birisidir.

İlçenin 14 km güneyinde, Çaldağ ve Akpınar köylerinin arasındaki, 638 metre yükseklikteki Fuğla ve Bakacak tepeleri arasında kalan bölgede kurulmuştur.

İda dağına en yakın kentlerden birisidir. Bayramiç ve Ezine ovalarına hakim konumdadır. İda dağının güney yamaçlarındaki antik kentlerle bağlantıyı sağlayan antik yolların üzerindedir.

Şehrin ismi, Skepsisli Demotrios’tan alıntı yapan Strabon’a göre: Priamos’un gayri meşru oğlu Kebriones’den gelmektedir.

Kebrene ismi Luwi ve ardılı Anadolu dillerinde türetilmiş “Kebrana” dır. “Güzel-kutlu” öğeleriyle türetilmiştir ve tam bir Anadolu kent ismi özelliği taşımaktadır. Şehrin ismi incelendiğinde ayrıca “gür su-bol su” anlamı da anlaşılır.

Araştırmacı Leaf, yaptığı araştırmada, kentin çevresinin beş kapılı bir sur ile çevrelendiğini belirtmektedir. Sur uzunluğunun yaklaşık 5 kilometre civarında ve yüksekliğinin ise 3 metre civarında olduğunu aktarır. Ancak bu 5 kapıdan sadece 3 kapının muhtemel yeri belirlenmiştir.

Sur duvarı: Çaldağ ve Fuğla tepelerini kapsayacak şekilde, dairesel bir forma sahiptir. Ancak günümüzde bu sur duvarlarından sadece küçük bir bölümü, Çaldağ köyünde bir evin bahçesinde görülebilir.

Fuğla tepenin güneybatısında, kentin mezarlık alanı bulunmaktadır.

Yine araştırmacı Cook: kentte yaptığı araştırmalarda gri seramiklerin varlığını belirtmiştir. Kentin birçok yerinden toplanan parçalar arasından 7’nci yüzyıla ait dinos ve çeşitli kase parçaları bulunmuştur. Buluntular arasında, MÖ 2 binlere giden kulp parçaları ve içki kapları da bulunmaktadır. Tüm araştırma sonuçlarına göre, MÖ 2 binden, Bizans dönemine kadar kentte bir yerleşim olduğu kanıtlanmıştır.

Gümüş madeni ve hayvancılıkla zenginleşen kent, bölgenin ilk sikke basan kentlerindendir. Ayrıca şehirde yüncülükte de ilerleme görülür ve bu durum sikkelerin üstünde bulunan “koç başı” temasıyla doğrulanır.

Çünkü: sikkelerin ön yüzünde: Apollon başı, arka yüzünde ise koç başı bulunur. (Kebren şehrinde bulunan sikkelerden oluşan bir koleksiyon, günümüzde “Londra British Museum’da sergileniyor.)

Kent: Pionia, Gargara, Antandros (Günümüz: Edremit körfezi civarı), Assos ve Lamponya’ya (Günümüz: Ayvacık yakınları) giden antik yollar üzerinde konumlanmıştır.

Xenephon, Strabon isimli tarihçi yazarlar, kentin isminden bahsederken Kebrene’nin Skepsis ile Skamandras (Kara Menderes Nehri) arasında bir yer olduğunu söylerler.

Kuruluşu MÖ 7’nci yüzyıla dayanır. Bu dönemde Lidyalılar bölgede egemenlik kurarlar.

MÖ 6’ncı yüzyıldan itibaren Anadolu’da görülen Pers etkisi, Kebren şehrinde de zaman zaman etkisini gösterir.

Kent MÖ 435 yılından itibaren bağımsız bir devlet statüsüyle Antika Delos Deniz birliğine üye olur. Perslerin yeniden güçlenmesiyle, MÖ 5’nci yüzyıl sonlarında, kent yeniden Pers egemenliğine girer. Persler, bölgeye Dardanoslu Zenin’i vali olarak görevlendirirler. Daha sonra ise, karısı Mania, Kebren şehrinin de dahil olduğu bölgeyi MÖ 4’ncü yüzyılın başına kadar yönetir. (Kraliçe Mania’nın ismi Skepsis şehrinde de geçer.)

Ancak Mania’nın öldürülmesi sonucu bölgede hissedilen yönetimsel boşluğu fırsat bilen Spartalı Komutan Derklides, kenti kuşatır ve Kebrenliler, Spartalıları Perslilere tercih ettikleri için direnmeden kentin kapılarını açarlar.

Büyük İskender’in komutanlarından Antigonos, Kebrenlileri zorunlu göçe mecbur eder, MÖ 310 yılından itibaren yaklaşık on yıl boyunca, Alexandria Truva şehrinde yaşamaya mecbur edilirler.

Antik kaynaklar, Antigonos’un ölümünün ardından zorunlu yer değiştirme hareketi biter ve Kebrenliler ile Skepsisliler, kendi şehirlerine geri dönerler.

MÖ 281 yılında, Seleukos hanedanının başı I. Antiokhos’un izni ile Kebren şehri yeniden kurulur.

1882 yılında Troya şehrini kazıp çıkan hazineleri yağmalayan Heinrich Schliemann burayı kazmış ve bazı gümüş kalıntılar çıkarmıştır.

Günümüzde burayı ziyaret ederseniz: Fuğla tepe üzerinde, ana kayaya oyulmuş sarnıç ve bu yapıya ait yoğun kiremit parçaları görebilirsiniz. Ayrıca, oldukça büyük bir alana yapılmış kentin kalıntıları arasında: tepe üstü düzlüğünde temel izleri, yer yer çevreye yayılmış işlenmiş taşlar, doruk düzlüğünde bol keramik kırıkları bulunuyor. Çaldağ üzerindeki kalıntılar, diğer tepeye göre daha yoğundur.

Özellikle Çaldağ köyünde bir evin bahçesindeki sur duvarı kalıntılarını görmelisiniz.

Çanakkale Bayramiç Ayazma Pınarı Tabiat Parkı

AYAZMA PINARI TABİAT PARKI

İlçe merkezine 15 km uzaklıkta, Evciler köyü sınırlarındadır. Evciler köyüne 6 km uzaklıktadır.

Kazdağı eteklerinde tam bir doğa harikası olarak düzenlenen mesire yeridir. Rakımı 490 metredir. Derin vadiden, köpüre köpüre gelen Ayazma deresi, burada küçük bir şelale yapıyor. Şelalenin döküldüğü yerde ise bir göl oluşmuştur. Her yıl, Ağustos ayında, mitolojik hikayeden esinlenilerek “Güzellik Yarışması” yapılmaktadır.

BAYRAMİÇ BARAJI

İlçenin en önemli akarsuyu, Kazdağı’nın Ayazma denen yerinden çıkan Evciler deresi ve Çırpılar ve Karaköy köylerinden gelen derelerin birleşmesiyle meydana gelen Menderes çayıdır.

Akarsu, Bayramiç-Ezine ovasında akar, Ezine’de Akçin çayı ile birleşir ve Karanlık Limanda denize dökülür. Uzunluğu 110 km dir ve ilçe arazisinin sulanmasında geniş ölçüde yararlanılır. Menderes çayı üzerindeki barajın yapımına 1986 yılında tamamlanmıştır.

KAZ DAĞLARI

Kaz dağları, antik dönemde “İda dağı” olarak bilinir. Antik dönemin ünlü tarihçisi Homeros’un “İlyada” destanı ile tanınmıştır. Bu yüzden, birçok seyyah, İda dağını ziyaret etmiştir. Burada: sık ormanlar ve madenler bulunur. Antik dönemde, insanların barınma ve ısınma ihtiyaçları buradan karşılanmıştır. Kazdağı’nın eteklerinde, antik dönemde: Kebrene, Neandreia, Gargara, Antandros, Skamandros, Skepsis şehirleri kurulmuştur.

Kaz dağında oldukça geniş bir bitki çeşitliliği vardır. Dağda yaklaşık endemik ve nadir 77 bitki türü bulunmaktadır. Bunlardan 29 tanesi sadece burada yetişmektedir. Burayı yani “Kazdağı Milli Parkını” ziyaret etmek isterseniz, doğal yaşamın güvenliğini sağlamak için izin almanız gerekir.

Mitoloji

Mitolojiye göre, Truva savaşında, Göklerin Tanrısı Zeus, hakemlik görevi üstlenir. Savaşı: İda dağının doruklarında bulunan tapınak ve sunağının bulunduğu “Gargaron” zirvesinden izler.

Truva kralı Priamos’un oğlu Paris

Truva kralının oğlu Paris’in annesi Hekabe: ona hamile iken, bir rüya görür. Bu rüyada: karnından çıkan ateşler, Truva şehrini yakmaktadır. Kahinler, bu rüyayı yorumlarken: doğacak çocuğun Truva şehrinin yok olmasına sebep olacağını söylerler.

Bunun üzerine, doğan çocuk İda dağında yok edilmek üzere bir saray görevlisine teslim edilir. Saray görevlisi: bebeği, öldürmez, vahşi hayvanların parçalayacağını düşünerek İda dağına bırakır. Ancak, bebek bir çoban tarafından bulunur ve büyütülür. Bu çoban yani Paris, bir prens olduğundan habersizdir. İda dağında çobanlık yapar.

Dünyanın ilk güzellik yarışması

Yunanistan’da yapılan “Thetis” in düğününe davet edilmeyen “Kavga Tanrıçası Eris” düğünde tanrıçaların bulunduğu masaya altın bir elma fırlatır. Elmanın üstünde “en güzeline” yazılıdır. Tanrıçalar, bu elmayı paylaşamazlar. En güzelin belirlenmesi için, Gökler Tanrısı Zeus’un hakemliğine başvururlar. Ancak, Zeus, Tanrıçaları İda dağından çobanlık yapan “Paris” e yönlendirir.

Hermes, altın elmayı, Paris’e verir ve Zeus’un buyruğunu kendisine iletir. Ardından, tanrıçalar Paris’e çeşitli rüşvetler teklif ederler. Tanrıça Athena: akıl ve zeka, Tanrıça Hera: güç vaat eder. Tanrıça Afrodit ise, Paris’e dünyanın en güzel kadının aşkını vaat eder. Paris: “aşkı” seçer ve bu seçimiyle Truva’nın sonunu hazırladığının farkına varmaz.

KALKIM

Kaz dağlarının en güzel yerlerindendir. Burada: eko turizm, trekking ve at biniciliği yapılır. Hanlar yerleşimi geçildikten 10 km sonra, Milli Parklar Dinlenme Tesisleri vardır. Burada tel kafeslerle çevrili büyük bir alanda Geyik Çiftliği bulunuyor. Koruma altındaki bölgede geyikler yaşıyor ve üretiliyorlar. Biraz beklediğinizde geyikleri görebilirsiniz. Bölge av meraklıları, doğa yürüyüşü yapanlar tarafından yoğun tercih ediliyor.